26-28 Eylül 2016 tarihleri arasında Bükreş-Romanya’da gerçekleştirilen 13. oturumunda KRDAE-BDTİM’in benzer başvuruda bulunan diğer merkezlerle birlikte (CENALT-Fransa, INGV-CAT-İtalya, NOA-Yunanistan) Tsunami Hizmet Sağlayıcısı statüsüne geçmesine karar vermişti. İlgili akreditasyon sertifikası, Hükümetlerarası Oşinografi Komisyonu’nun (IOC) Paris-Fransa’da düzenlenen 29. Oturumu sırasında 27 Haziran 2017 günü düzenlenen törenle IOC Başkanı Prof. Dr. Peter Haugan ve ICG/NEAMTWS Başkanı Prof. Dr. Ahmet Cevdet Yalçıner tarafından KRDAE Müdürü Prof. Dr. Haluk Özener’e teslim edildi. Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü (KRDAE) bünyesindeki Bölgesel Deprem-Tsunami İzleme ve Değerlendirme Merkezi’ne (BDTIM) Eylül 2016 yılında verilen uluslararası ‘’Tsunami Hizmet Sağlayıcı Akreditasyonu’’ 27 Haziran tarihindeki gerçekleştirilen törenle resmileştirildi.

KRDAE bünyesindeki Bölgesel Deprem-Tsunami İzleme ve Değerlendirme Merkezi (BDTIM), bu görevi kapsamında ülkemiz ve çevresinde meydana gelen tüm depremleri ve denizlerde meydana gelebilecek su seviyesi değişimlerini gözlemleyerek ilgili ulusal ve uluslararası kurum ve kuruluşlara deprem bilgi ve tsunami uyarı mesajları gönderecek.

Konuya ilişkin kısa bir açıklama yapan Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü Müdürü Prof. Dr. Haluk Özener; “Ekip olarak, 148 yıllık tarihi boyunca ülkemizde yerbilimleri alanında her zaman öncül rol üstlenmiş olan Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü (KRDAE)’nün bu başarısı bizleri heyecanlandırıyor.” şeklinde konuştu.

KRDAE bünyesindeki Bölgesel Deprem-Tsunami İzleme ve Değerlendirme Merkezi (BDTIM) UNESCO-Hükümetler arası Oşinografik Komisyonu’nun (IOC) bir alt organı olarak 2005 yılında kurulan “Kuzey-Doğu Atlantik, Akdeniz ve Bağlantılı Denizler için Tsunami Erken Uyarı ve  Zararları Hafifletme Sistemi Hükümetler arası Eşgüdüm Grubu (ICG/NEAMTWS)” çatısı altında Aday Tsunami Hizmet Sağlayıcısı olarak tanımlandı.  

ICG/NEAMTWS’in Akreditasyon Prosedürlerine göre, merkezlerin Aday Tsunami Hizmet Sağlayıcısı statüsünden Tsunami Hizmet Sağlayıcısı statüsüne geçebilmek için akreditasyon başvurusunda bulunmaları gerekiyor. Akreditasyon başvurusunda bulunan KRDAE-BDTIM, ICG/NEAMTWS tarafından başlatılan akreditasyon sürecini tamamlayarak, uluslararası hakemler tarafından oluşturulmuş olan akreditasyon takımı tarafından göreve layık görüldü.

Boğaziçi Üniversitesi’nde TÜBİTAK 1001-Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Projelerini Destekleme Programı desteğiyle insan elinin fonksiyonları ve yeteneklerinden hareketle Türkiye’de ilk denebilecek özelliklerde ‘’İnsansı Protez El’’ geliştirilmekte.

Boğaziçi Üniversitesi Rektörü, Biyomedikal Mühendisliği Enstitüsü öğretim üyesi Prof. Dr. Mehmed Özkan’ın liderliğinde ortopedi, cerrahi ve mekatronik gibi alanlarda uzman isimlerden oluşan bir ekip üç yıldır bu proje üzerinde çalışıyor.

 Prof. Dr. Mehmed Özkan, Protez El ve Robot El teknolojilerinin son yıllarda önemli bir araştırma- geliştirme alanı haline geldiğine dikkat çekerek, Boğaziçi Üniversitesi olarak Türkiye’de ilk defa tümüyle yerli kaynakları kullanarak insan anatomisinden esinlenen bir Protez El (Antropomorfik Hibrit Protez El)  geliştirdiklerini belirtti.

Protez uzuvlar için yapılmakta olan AR-GE çalışmalarının robot teknolojileri ile pek çok ortak yönü olduğunu ifade eden Özkan, Boğaziçi Üniversitesi Biyomedikal Mühendisliği Enstitüsü Robot Laboratuvarı’nda geliştirilen İnsansı Protez El’in (Antropomorfik Hibrit Protez El)  insan anatomisine yakın özelliklere sahip olmasını hedeflediklerini; dolayısıyla hastaların daha kolay kullanabilecekleri bir medikal cihaz geliştirmekte olduklarını söyledi.

Kişiye özel protez el tasarlanabilecek

Prof. Dr. Özkan proje hakkında şu bilgileri verdi: “Yaptığımız çalışmada, insan el anatomisini inceleyerek ve günümüz teknolojisi ile en yakın modellemeyi tasarlayarak protezin mekanik üretimini üç boyutlu yazıcı ile gerçekleştirdik. Üç boyutlu yazıcı kullanmak bize cihaz üzerinde farklı tasarımları denemek açısından büyük avantaj sağladı. Ayrıca üç boyutun bize ileride hastanın anatomik bilgileriyle kişiye özel el tasarlayabilme imkânı da vereceğini düşünüyoruz. Geliştirdiğimiz elin literatürde kabul gören fonksiyon testlerinin yanı sıra simülasyon analizleri başarıyla tamamlandı. Şimdiki hedefimiz, elini veya diğer bir deyişle, ön kol fonksiyonunu kaybetmiş hastaların bu fonksiyonlarını yeniden kazanmalarına yardımcı olacak, insan anatomisine yakın bir modelin klinik aşamasına geçebilmek’’.

Mevcut protezlerden daha fazla hareket ve fonksiyon imkânına sahip olacak

Prof. Dr. Özkan şöyle devam etti: ‘’İnsanın elini kaybettiği zaman kaybettiği fonksiyonlardan biri de dokunma duyusudur. Ancak dokunma duyusu sadece önemli fonksiyonlardan biridir. Bunun dışında elin kontrolü başlı başlına karmaşık bir problemdir. Geliştirdiğimiz ilişme elde sinir sistemi ve kas sisteminden elde ettiğimiz sinyalleri kontrol işaretine dönüştürerek ele istenen hareket fonksiyonunu yeniden kazandırmaya çalışıyoruz. Bunu yaparken yine biyolojik sinir sistemlerinden esinlenen öğrenme algoritmalarından yararlanıyoruz’’.

Özkan, halen piyasada bulunan protez cihazların hasta anatomisine uygun olmadığı için hareket kabiliyetini oldukça sınırladığına dikkat çekti. Hastaların doğal hareketi elde edememe, cihazın pil sorunları ve ağırlığı nedeniyle kullanım zorlukları gibi sorunların yaşandığını ekleyen Özkan, Boğaziçi Üniversitesi’nde geliştirilen insansı protez elin bu sorunların üstesinden gelecek yaklaşımlarla insan anatomisine en uygun biçimde geliştirilmeyi amaçladıklarını vurguladı.

İnsan elinin mekaniğinin çok karmaşık bir yapı olduğuna dikkat çeken Prof. Dr. Özkan bu karmaşık mekaniği çözebilmek ve insan anatomisine en yakın ele ulaşmak için farklı çözümler bulmaya çalıştıklarını, bu çerçevede parmakların hareketini sağlarken motor kullanmak yerine parmaklar arasında bağlar kurarak eli hareket ettirmeyi tercih ettiklerini belirtti.

Kaslardan alınan sinyaller parmaklarda harekete dönüşüyor

Protez elin hareketi hastanın koluna takılan, bilezik formatındaki ‘’Armband TM’’ sayesinde gerçekleşiyor. Armband hastanın kaslarının ürettiği sinyalleri alarak protez ele iletiyor. Proteze ele iletilen hareketin doğru algılanmasıyla da hareket gerçekleşiyor.

Geliştirilen protez el prototipinin tutma, açma, sıkma gibi temel hareketleri rahatlıkla yapabildiğini belirten Özkan, sözlerine şöyle devam etti:  ‘’İnsan elinde parmakların yaklaşık 24 farklı hareket ekseni mevcut. Hali hazırda var olan protez ellerde bu sayı ise 10 civarında, dolayısıyla çok düşük. Biz tüm parmakların hareket fonksiyonlarını içeren hareketler saptadık. Bunlar arasında tutma hareketi, açma hareketi, sıkma hareketi gibi hareketler var. Hedefimiz protez elde parmakların tüm hareket serbestisini kullanmalarını sağlamak. Burada ayrıca Protez El sekiz kanaldan sinyal alıyor. Bu sinyalleri yapay sinir ağlarını kullanarak yorumlayan bir algoritma çalışıyor.  Gelen sinyalleri sanki normal fizyolojik sistemde olduğu gibi sinyal olarak algılıyor, analiz ediyor, hangi hareket olduğunu gönderiyor ve parmağa gönderiyor. Ama hedefimiz sinir bağlantılarını da doğrudan yapacak bir seviyeye ulaşmak’’ .

Üç yıl içinde hastalar tarafından kullanılması hedefleniyor

Dünyanın önde gelen birçok araştırma merkezlerinde uygulanmakta olan yöntemlerle yetinmeyerek çalışmalarını bir sonraki aşamaya da taşımayı amaçladıklarını ifade eden Özkan, projenin sonraki evrelerinde cerrahi yöntemlerle protezin kola montajını gerçekleştirerek, insan sinir sistemine entegre bir yapıyı hedeflediklerinin altını çizdi. Prof. Dr. Mehmed Özkan, medikal bir cihazın piyasa çıkma süresinin fikir aşamasından sonra  ortalama sekiz yıl sürdüğünü belirterek, önümüzdeki üç yıl içinde ise cihazı hastalar tarafından kullanılabilir bir prototip olarak geliştirme yönünde çalışmalarını sürdüreceklerini belirtti.

Proje ekibi, Prof. Dr. Mehmed Özkan’ın yanı sıra, Doç. Dr. Burak Güçlü, Prof. Dr. Semih Takka (ortopedist ve el cerrahisi uzmanı),  Boğaziçi Üniversitesi’nde yarı zamanlı öğretim görevlisi olarak çalışan Doç. Dr. Erkan Kaplanoğlu, Dr. Ersin Toptaş, doktora adayı Ahmet Atasoy, master öğrencisi Engin Kaya, master çalışmalarını tamamlayıp İngiltere’de doktora çalışmalarını sürdüren Yasin Çotur, doktora öğrencileriMehmet Turpçu, Shavkat Kuchimov ve Caner Gümüş’den oluşuyor. Ayrıca zaman zaman kısa süreli stajyer öğrenciler de ekibe katkı sağlıyor. Bunlardan en son ekipte yer alan misafir öğrenci ise ERASMUS kapsamında Almanya’dan gelen Gülfize Sava.

Boğaziçi Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Pınar Yolum, Türkiye’de teknoloji alanında başarı hikayeleri yaratan kadınları ortaya çıkarmak için yola çıkan Microsoft Türkiye’nin bu yıl ikincisini düzenlediği ‘Teknolojinin Kadın Liderleri’ yarışmasında ‘’Yılın Başarılı Kadın Girişimcisi Ödülü’ne layık görüldü.

Pınar Yolum, sosyal girişimcilik alanında başarılı bir çıkış yapan, evlere servis anne yemeği Mamame’nin ortaklarından biri olarak bu girişimin teknolojik altyapısına imza attı. Yolum aynı zamanda akademik dünya ve bilime dair haber ve yazıların yer aldığı Bolbilim.com sitesinin kuruculuğunu ve yazarlığını üstleniyor.

Türkiye Kadın Girişimciler Derneği’nin (KAGİDER) yanı sıra bu yıl Aydın Doğan Vakfı tarafından da desteklenen yarışmada girişimci kadınlar  ‘’Geleceğin Teknoloji Yıldızı Adayı, Genç Teknoloji Yıldızı, Bilişimde Fark Yaratan Kadın Lider, Yılın Başarılı Kadın Girişimcisi, Yılın Başarılı Kadın Yazılım Geliştiricisi, Yılın Başarılı Kadın CIO’su, Engelleri Aşan Kadın, Yılın Bilim Kadını ve bu yıl Bulut Bilişimde Fark Yaratan Kadın Lider kategorilerinde yarıştı.

Ödüller, 12 Haziran 2017 tarihinde Microsoft Türkiye ofisinde gerçekleşecek olan tören ile sahiplerini buldu. Yarışmada ‘’Yılın en başarılı CIO'su’’ Figen Demirhan, ‘’Geleceğin Teknoloji Yıldızı " Deniz Gülbaharlı. ‘’Genç Teknoloji Yıldızı" İlayda Demircioğlu, ‘’Yılın Başarılı Kadın Yazılım Geliştiricisi" Elif Koç, ‘’Yılın Başarılı Kadın Eğitimcisi" Müjde Esin, ‘’Engelleri Aşan Kadın Lider" Serpil Gümüş, ‘’Bilişimde Fark Yaratan Kadın Lider" Aytül Erçil, ‘’Bulut Bilişimde Fark Yaratan Kadın Lideri" Özlem Kalender olurken ‘’Jüri Özel Ödülü" Teknolojik Anneler’e verildi.

Boğaziçi, üniversite hayallerini süslüyordu. Onlar bu hayali gerçeğe dönüştürdüler ve şimdi de Boğaziçi Üniversitesi’nden bu yıl mezun olmaya hazırlanıyorlar. Çiçeği burnunda mezunlarımız Aybeniz Ece Çetin, Kerem Özal Portakal, Mustafa Sayıcı ve Süveyda Ece Çil, Boğaziçi’nin kendileri için ne anlama geldiğini, burada geçirdikleri benzersiz öğrencilik yıllarını ve geleceğe dair umutlarını anlatıyorlar…

Boğaziçi her zaman daha fazlasını öğrenmeye teşvik etti

Aybeniz Ece Çetin, Tekirdağ, 1994, Psikoloji Bölümü Mezunu

Üye olduğu kulüpler: BÜED & BÜMK

Boğaziçi’nde unutamadığı en önemli şey: 150. Dönem

Boğaziçi, lise boyunca hayallerimi süsleyen okuldu. Üniversite sınavına hazırlanırken artık ne yapmak istediğimden emindim: beyin, algı ve davranış üzerine çalışmak istiyordum ve Boğaziçi Üniversitesi Psikoloji bölümünün benim için biçilmiş kaftan olduğunu düşünüyordum. Sınava hazırlanırken de en büyük motivasyon kaynağım bu oldu.

Sınav senesinin stresli koşuşturmacası sonrasında hayallerim gerçek oldu, artık hedefim olan bölümü en iyi üniversitede okuyordum. Bölümüm beklediğimin çok daha fazlasını sundu bana. Hocalarımızın bizlerle olan ilişkisi, bölümde aldığım dersler ve çalışma imkânı bulduğum laboratuvarlar kendimi geliştirmeme büyük katkı sundu. Anladım ki, okuduğumuz bölümü tüm zorluklarına rağmen zevkli kılan şey bizde uyandırdığı merak ve bize sordurduğu sorular. Bölüm arkadaşlarım da en iyi derecelerle bu okulu tercih ettiği için olacak; rekabetçi ortam derslerin yüksek bir seviyede işlenmesini, zevkli tartışma ortamlarının ortaya çıkmasını sağlıyordu. Boğaziçi’nin en sevdiğim yanlarından birisi bu; sağladığı akademik donanım sayesinde doğru soruları sormayı mümkün kılması ve her zaman daha fazlasını düşünmeye teşvik etmesi.

Hazırlık yılından bu yana aktif bir kulüp hayatım oldu

Bu zevkli ve canlı akademik ortamın yanında, Boğaziçi’nin sağladığı sosyal çevre ve imkânların da kişisel gelişimimde ne kadar önemli rol oynadığını eklemeden geçemeyeceğim. Hazırlık yılımdan itibaren edebiyat ve müzik kulüplerinde aktif bir şekilde çalıştım. Çok sesli koroda olmak büyük bir keyifti. Edebiyat kulübünde ise yayıncılık ve editoryal işler bakımından harika deneyimler edindim ve daha sonra bu alanda birtakım işlerde çalışma fırsatı yakaladım. Her iki kulüpteki çalışmalarda da hem büyük bir ekiple çalışmayı hem de grup içi sorumluluk almayı ve sorumluluk dağılımında nelere dikkat etmek gerektiğini öğretti. Okulda yalnızca üye olduğum kulüplerin değil, diğer birçok kulübün etkinliklerine katıldım. En sevdiğim tarafıysa, dışarıda bilet bulmanın zor olduğu etkinliklere benim okulda kolaylıkla katılabilmemdi.

Kulüp aktiviteleri haricinde aldığım sinema, çağdaş performans pratikleri, heykel, çizim teknikleri ve animasyon sanatı dersleriyle teorik ve pratik anlamda sevdiğim sanat dallarında ilerleme kaydettiğime inanıyorum. Bu dersleri almadan önce karalama dahi yapamazken, artık istediğim karakteri rahatlıkla çizip renklendirebiliyorum mesela, bu benim için büyük mutluluk.

Umberto Eco’yu Albert Long Hall’de dinlemek unutulmazdı

Sanırım Boğaziçi’nin bana kattıklarını ne kadar anlatsam eksik kalır. Yalnızca sanatsal aktiviteler değil, ağırladığı konuşmacıları takip etmek de bir o kadar güzeldi benim için. Bunların arasında benim için diğerlerinden sıyrılan bir tanesi var tabii ki. Umberto Eco ve Orhan Pamuk’un konuşmacı olarak katıldığı bir panel vardı Albert Long Hall’de. Umberto Eco’yu lise yıllarından bu yana takip ediyor, kitaplarını ve diğer yayınlarını ilgiyle okuyordum. Okulumun en sevdiğim binası Saatli Bina’da, uzun yıllardır okuduğum Eco ile tanışmak benim için unutulmaz bir hatıra olarak kaldı.

Boğaziçi’nde dolu dolu geçen dört yılın ardından

Kerem Özal Portakal, İstanbul, 1993, Sosyoloji Bölümü Mezunu

Sertifikalar: Copywriting Certificate

Üye olduğu kulüpler: İşletme ve Ekonomi Kulübü, Radyo Boğaziçi, Havacılık Kulübü

Boğaziçi’nde unutamayacağı en önemli şey: Sir Ian McKellen ile konuşma fırsatı bulduğum dopdolu 2 dakika

Üniversite hayatına doyamayacağımı daha okula geldiğim ilk gün, kayıt günü anlamıştım. Hayallerimdeki üniversite simgesi; Güney Kampüs binalarının ortasında geniş bir çimlik alana yayılmış tanıtım amaçlı açılmış bir sürü kulüp çadırıyla birleşince beni neler beklediğini az çok kestirebilmişim sanırım.

Kayıt olduktan sonra etrafta gezmeye ve vakit geçirmeye başladıkça, bir de üstüne kulüp tanıtımlarından bu denli etkilenince üniversiteyi daha o zamandan uzatmaya karar verdim. Ama lisans kısmını uzatmak başarısızlık olur diye düşünüp öncesinde bir senelik hazırlık sınıfı okumaya karar verdim. Böylece tüm kulüplere bir şekilde yetişebilirim diye düşündüm. 
Yüzme takımından yamaç paraşütüne sporla dopdolu bir hayat sizi bekliyor

Tabii ki işler öyle gelişmiyor. Özellikle Boğaziçi’ndeyseniz, sosyalleşmeye ve farklı şeyleri, daha önce denemediğiniz şeyleri denemeye karar verirseniz bir sene bile yeterli olmuyor. Örneğin Spor Kurulu’nun tanıtımına gidiyorsunuz ve okulda aklınıza gelebilecek her türlü sporun takımı olduğunu öğreniyorsunuz. Bu benim yüzme takımı seçmelerine gitmeme ve bir şekilde kendimi haftalık antrenmanlara katılıyor halde bulmama sebep oldu. Sonra kış yaklaşırken Snowboard takımının varlığından haberdar oldum; yine antrenmanlar ve ardından okul gezileriyle kayak turları…

Benim gibi, daha farklı outdoor hevesleri olan biriyseniz, mesela yamaç paraşütü yapmayı öğrenmek istiyorsanız, Havacılık Kulübü’ne katılıp yeterli eğitimleri tamamladıktan sonra yüzlerce metre yükseklikten tek başınıza atlayış yapabiliyorsunuz. Kulüpler ve dahası sosyal aktiviteler için ayırdığım bir sene yeterli olmadığı için sonraki senelerime de elbette sarktı. Dans Kulübü’ne sonraki senelerde katılıp tangomu geliştirdim, lisans sırasında değişim programıyla gelmiş Erasmus bir öğrenciye ‘Buddy’ yani Türkiye’deki destekçisi oldum. Okulun zevk sahibi damaklarından oluşan Bugusto Kulübü’nün birçok yemek ve içecek tadımına katıldım. Bunları yaparken, sonrasında biraz pişman olsam da, daha birçok kulüp sosyalleşmesi için ders çalışmam gereken zamanlardan çaldım. Geriye bakıp düşündüğümde değmedi de diyemiyorum.

Boğaziçi’de unutulmayacak bir iş deneyimi kazandım

Birçok anlamda farklı fırsatların sunulması ve aslında biraz peşinden giderseniz çok fazla kapılara ulaşabileceğiniz bir üniversite Boğaziçi. Sahip olduğu mezun kitlesinin farklı alanlarda birçok başarılı konuma yükselmesi bunun en büyük nedenlerinden biri olsa gerek. Ve de tabii ki geniş bakış açıları ve ileri görüşlülüğüyle akademik yapısı…

Üniversite’nin kurumsal bünyesi içerisinde, zamanında Ayşegül Toker’in teşvikiyle, öğrencilerden oluşan bir ekip kurulmuş ve üniversitenin sosyal medyadaki resmi hesaplarının yönetilmesi bu ekibin görevi olmuş. Ben de, yarı zamanlı öğrenci çalışan sıfatıyla bu ekibe başvuru yaparak sanırım kabul edildikten sonra hayatımın dönüm noktalarından birini yaşamış oldum. Üniversite birinci sınıfın başında katıldığım ekipten ancak mezun olarak kopabiliyorum.

Dört senelik lisans eğitimim boyunca, hiç ummadığım bir deneyimi, hiçbir stajda öğrenemeyeceğim kadar pratik refleksi ve teknik bilgiyi edindim. Sosyal medya takibi yaparken bir yandan da üniversitede olup biten her şeye, etkinliklere, konserlere, seminerlere hakim olma şansım oldu. Çok garip geliyor ama kuş uçsa haberim olacak seviyede üniversiteyle iç içe geçen bir dönem geçirdim. Bu yıllarda, sosyal medya hem yaygınlaştı hem de önem kazandı. Öte yandan Türkiye’de ve Boğaziçi özelinde birçok tatsız an yaşandı ve sosyal medya ekibinde yer aldığım dört senelik döneme denk gelen birçok gelişme oldu. Ekipte yer aldığım için bu anlamda da mutluyum çünkü üniversitenin kurumsal olarak zarar görmeden zorlukları nasıl aştığını çok yakından görme fırsatım oldu. Zaten üniversiteyi Boğaziçi’nde tamamlayan birçok öğrenci mezun olunca ‘Boğaziçi Milliyetçisi’ dediğimiz güven ve gurur duygularıyla doluyor. Ben de bu duyguları en tepelerde yaşayanlar arasında yerimi çoktan almış bulunuyorum.

Mezuniyet sonrası planlarım…

Mezun olduktan sonra akademik yoldan bir süre devam etmeyi planlıyorum. Okumuş olduğum sosyoloji bölümünden oldukça memnun olarak ayrılsam da, biraz da Boğaziçi’ndeki ders çeşitliliğini suçlayarak, diğer bölümlerden seçmeli olarak aldığım derslerin etkisiyle şekillenen tarih ilgimi takip edeceğim. Antik ve Helenistik dönemler, Anadolu ve Yunan uygarlıkları ve bu bölgelerdeki şehirler üzerine çalışmak ve sonrasında akademide tıkandığım noktadan müzede çalışarak devam etmeyi umuyorum. Bu sırada, sosyal medya tecrübem, yine üniversitede edindiğim yan dal niteliğindeki metin yazarlığı sertifikam ve yaptığım şirket stajları benim için ‘akademi olmazsa ne yapacağım’ sorusuna cevap bulmamda yardımcı olacak, umuyorum.

Hayali Boğaziçi olan öğrencilere bir mezundan öneriler…

Boğaziçi’ni hedefleyen veya ihtimaller arasında tutan adaylara tavsiyem; üniversite seçerken çok kapsamlı düşünmeleri. Derslerden ve binalardan oluşan bir merkez tanımı üniversite hayatı için çok yetersiz kalır. Dünyada tüm bilgi birikimi erişilebilir durumda ama tamamını edinmek imkansızken, bu noktada önemli olan üniversite hocalarının dersleri için oluşturdukları yerinde ve doğru bilgi seçkisi, ders programları. Aynı zamanda sizin dışınızda okuyan diğer öğrenci arkadaşlarınızın da sizin kadar donanımlı olması ve aslında öğrenimi birlikte inşa ediyor olmanız.

Başarılı mezunlar ve başarılı üniversite bağlantılarıyla uluslararası düzeyde yer edinmiş bir üniversitede olmak ise; vizyon sahibi olmak ve dünya standartlarına yabancı kalmamak adına sayılabilecek diğer önemli nedenler. Bu nedenle okuyacağınız üniversitenin çok katmanlı ve nitelikli olması tercih döneminde belirleyici olmalı.

Boğaziçi’nde büyüdüğümü görmek beni mutlu ediyor

Mustafa Sayıcı, Konya 1994, Elektrik-Elektronik Mühendisliği mezunu

Üye olduğu kulüpler: BÜYAK

Boğaziçi’nde unutmayacağı en önemli şey: Bana kendim olabilmem için her fırsatı sunmuş olması

Üniversite tercih döneminde Boğaziçi’ni hiç ziyaret etmemiştim, o kapıdan ilk girişimi hala ilk günkü heyecanıyla hatırlayabiliyorum. Sağ tarafımda uzanan o eşsiz Boğaz manzarası ve yeşillerin arasından indiğim Güney yokuş burada geçireceğim beş yılın birbirinden güzel anılarla dolu olacağına dair bir ipucuydu sanki.

Boğaziçi’nde ilk yıl, ilk yurt deneyimi…

Hazırlık yılımda Kilyos’ta ilk yurt yaşamı deneyimimi yaşadım. Birbirini tanımayan yüzlerce kişiyle birlikte sanki hayatı yeniden keşfetmeye hazırdık ve hepimiz biliyorduk ki bizleri buraya getiren şey kendimize olan inancımız ve emeklerimizdi. Hepimiz farkındaydık ki bu yeni hayatın başlangıcıydı ve bu hayatta birbirimize ihtiyacımız vardı. Sanki bölümlerimize geçmeden önce hayata biraz ara vermiştik ve buradaki asıl amacımız kimlerle nasıl bir dört yıl geçireceğimiz belirlemek için yanımıza alacağımız insanları seçmekti. Beş yıl geçirdiğim bu okulda gerçekten hala arkadaşlarımla beraber olmak ve birlikte Boğaziçi’nde büyüdüğümü görmek bu okulda geçirdiğim son günlerde beni en mutlu eden şeylerden biri.

Boğaziçi, bizlere bilgiye nasıl ulaşılacağını öğretti

Bölüme başladığımda beni zor bir dört yılın beklediğini anlamak zor olmadı, çünkü hepsi birbirinden değerli ve gerçekten başarılı insanlarla birlikteydim. Aslında bizim bölümü zor yapan en önemli etken de buydu. Gerçekten ne yapmak istediğini bilen ve bunun için saatlerini vermekten asla çekinmeyen insanlarla birlikteydim ve bu insanlarla tatlı bir rekabetin içinde bulunmak beni fazlasıyla geliştirdi. Bilgiyi doğrudan edinmek yerine, ona nasıl ulaşılması gerektiğini öğreten bir sistemin parçasıydım Boğaziçi’nde ve bunu öğrenmek yoğun sınav dönemlerinde hiç kolay olmadı.

Derslerin yanında bir de kendimi geliştirmeye odaklandığım bu dönemde belki de gelecek hayatımı en fazla etkileyecek olan şeyle, kulübümle tanıştım. BÜYAK’ta geçirdiğim iki yıl boyunca kendime çok fazla şey kattığıma inanıyorum, bunun yanında unutulmaz dostluklar da kazandım. Boğaziçi’ni Boğaziçi yapan en önemli şey kulüpleridir derler, bu gerçekten doğru. Kulüpler, derslerin yanında gerçekten güzel işlere imza atabildiğin, sadece akademik başarılara odaklanmadığın, kendini diğer alanlarda geliştirebildiğin yerler ve aslında Boğaziçi’ni Boğaziçi yapan gerçek değerler.

Gelecek planlarım…

Boğaziçi’ne gelmeden önce Boğaziçi’nin çok farklı bir yer olduğu ve bunu buraya gelmeden anlayamayacağım söylenmişti bana. Bunun ne kadar doğru olduğunu şu an fark ediyorum. Buraya geldiğim ilk gün çok iyi bir mühendis, çok iyi bir akademisyen olmak istiyordum, Boğaziçi’ni tercih sebebim de buydu aslında. Ama şimdi geleceğime baktığımda kendimi çok farklı bir noktada görüyorum. Bölümüm ile çok da bağlantılı olmayan bir alanda çalışmaya başlayacağım ve hayatımın bundan sonraki döneminde akademiye tekrar dönmeyi düşünmüyorum.

Boğaziçi, hayattaki farklılıkların bir uyum içerisinde özgürce yaşayabileceğini öğretti bana ve burada geçirdiğim dolu dolu beş yıl, benim gelişimimin en önemli parçası oldu. Bana sunduğu fırsatları, bana kazandırdıklarını hiçbir zaman unutmayacağım ve mezuniyetimden sonra da o kapıdan her girişimde ilk günkü heyecanımı hatırlayacağıma eminim.

Teşekkürler Boğaziçi...

Boğaziçi insana tutkusunun peşinde tüm fırsatları sunuyor

Süveyda Ece Çil, İstanbul 1995, İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu

Üye olduğu kulüpler: İşletme Ekonomi Kulübü-Basın Yayın Alt Kurulu

Boğaziçi’nde unutmayacağı en önemli şey: Temel Bilimler Fakültesi’nin Boğaz’a bakan sınıfları

Klişe olacak ama gerçekten hayatımın en güzel dört senesini Boğaziçi’nde geçirdim. Okuldaki ilk günümde tanıdığım kimse yoktu fakat dört sene içerisinde yurttan girdiğim derslere kadar girdiğim her ortamdan kıymetli arkadaşlıklar edinerek çıktım. Bunun çok değerli olduğunu düşünüyorum.

Boğaziçi’ni nasıl kazandım?

Aslında Boğaziçi’ne gelmem tesadüfler sonucunda gerçekleşti. Lisede sayısal okurken ne istediğimi hiç bilmeden son sınıfta eşit ağırlığa geçtim. LYS Matematik sınavım beklediğimden kötü geçmişti, dolayısıyla hemen ardından düzenlenen LYS Dil sınavına girmek istemiyordum. Fakat annemin ısrarları sonucunda o gün düzenlenen yabancı dil sınavına girdim ve Boğaziçi’ni kazandım. Sonuçlar açıklandığında İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü’ne puanımın yettiğini öğrendiğimde çok şaşırmıştım. Edebiyatı her zaman çok sevdim, fakat lisans eğitimine edebiyat okuyarak devam etme konusunda tereddütlerim vardı. Bu tereddütlerimi bölümün ders programını görüp heyecanlanınca bir kenara bıraktım. Böylece 2013 Eylül’ünde Boğaziçi’ne başladım. Derslerimi çok sevdim, tutku ve heyecanla derslerime gittim. Dersler dışında bölümümle asistanlık aracılığıyla bir bağ kurdum. İkinci sınıfın başlarında bir gün okulun internet sitesine bakarken kısmi zamanlı olarak okulda çalışmak isteyenlere yönelik bir duyuru yayınlandığını gördüm ve bizim bölümde dönemlik asistan olmak için başvurdum. Eleme sürecinden sürecinden sonra bölüm hocalarımızdan birinin yanına atandım ve bir dönem boyunca kendisiyle çalışma fırsatı buldum.

Boğaziçi’nde okurken medya ve iletişim alanına ilgi duydum

Burada geçirdiğim dört sene boyunca dersler dışında medya ve iletişimle ilgilendim. Küçüklüğümden beri hafta sonları kahvaltıdan sonra yaptığım ilk şey gazete okumaktı. İçten içe medya ile ilgili olduğumun her zaman farkındaydım ama nedense bir türlü bu yönde somut bir adım atmamıştım. Boğaziçi sayesinde bu ilgime eğilmeye başladım. Okuldaki ilk senemde İşletme Ekonomi Kulübü altında bulunan Dinamik Gazete’ye kampüs, çevre ve sanat haberleri yazdım. Sonraki yıl ise yazı işleri sorumluluğu ve editörlük gibi çeşitli görevler üstlendim. İkinci sınıfın yazında medyanın TV tarafını görmek için CNBC-E’de staj yaptım. Dinamik Gazete’den ayrıldığımda Kurumsal İletişim Ofisi’nin haber sitesi yeni yeni kuruluyordu ve bende haberlerini takip ediyordum.

Boğaziçi ruhu dediğimiz şey…

Muhabirlerin öğrenci olduğunu görünce çok heyecanlandım ve stajım bittikten sonra Kurumsal İletişim Ofisi’ne başvurdum, iletişim asistanı olarak çalışmaya başladım. Kurumsal İletişim Ofisi’nde çalışmak benim için üniversite hayatımın en önemli deneyimlerinden birisiydi. Boğaziçi’ni Boğaziçi yapan değerleri tam anlamıyla Kurumsal İletişim Ofisi’nde çalışırken anladım. Birçok mezun, öğrenci ve akademisyenle tanıştım, okulda düzenlenen neredeyse her etkinliğe katıldım ve bu etkinliklerin hazırlık süreçlerine şahit oldum.

Bu deneyimler sonucunda gördüm ki Boğaziçi’nin ruhunu oluşturan şey öğrencileri, hocaları, yoğun akademik ortamı, çalışanları, manzarası, çimleri, kedileri, köpekleri… Kısacası her şeyin ve herkesin bir arada olması! Bütün bunların değeri öğrenci olmanın koşturmacası yüzünden gözden kaçabiliyor. Bir dakikalığına bile olsa durup bu çeşitliliği ve bir arada olmayı takdir etmeyi unutabiliyoruz. Boğaziçililerin hikâyelerini kaleme almak ise beni koşturmacamdan sıyırdı ve Boğaziçi’ni her yönüyle tanımamı sağladı.

Gelecek planlarım…

Son birkaç aydır medya ve iletişimin farklı alanlarını keşfetmek adına bir reklam ajansında stajyerlik yapıyorum. Mezun olduktan sonra ajansta çalışmaya devam edeceğim. Önümüzdeki bir yıl içinde ise yurtdışında medya ve iletişim yüksek lisans programlarına başvurmak istiyorum. Hayalim ise bir şekilde insan hikâyelerini ve deneyimlerini anlatmaya devam edebilmek.

Yeni mezunlara tavsiyem sevdikleri şeyi bulana kadar aramaktan vazgeçmemeleri. Çünkü Boğaziçi insana tutkusunu bulması için gereken fırsatları bir şekilde önüne çıkarıyor.